90’lı yılların sonlarında ve 00’ların başında Luton’da büyüyen oyun yazarı Sam Edmunds, bu güne kadar onunla birlikte kalan bol miktarda bıçak şiddetine tanık oldu.
“Ben ve arkadaşlarımın bıçaklar bizi sayısız vesileyle çektik. Bir zamanlar birisinin okulumuz tarafından alanın arkasında bir pala ile kovalandığını gördük. Drama sınıfında, bir çocuğun not defterini çıkarmak için çantasına girdiğini ve büyük bir bıçak düştüğünü hatırlıyorum. Kardeşimin yılındaki bir çocuk bir gece dışarıda 10 kez bıçaklandı.”
Ancak yirmi yılı aşkın bir süredir geçmesine rağmen, Edmunds kasabada çok fazla şey değişmediğini söylüyor – eğer bir şey olursa, sosyal medyanın yükselişi daha da kötüleştirdi. Bu yüzden deneyimlerini, şüphesiz geri dönen ve geri dönecek kaosa dayanmaya getirdi, gerçek olaylara dayanan bir ev partisinde bıçaklama hakkında bir oyun.
Şimdi, oyunun turuna eşlik etmek için Edmunds ve Chalk Line Theatre Firm, Bristol, Londra, Luton, Liverpool, Newcastle, Slough, Norwich, Exeter, Peterborough ve Essex de dahil olmak üzere ülkede 1.000’den fazla gence ulaşacağını umdukları bıçak suç müdahalesi için ulusal bir sosyal yardım programı yürütüyor.
Edmunds, “Oyunu yazdım çünkü bir topluluğun neden bıçak şiddetiyle çevrili olabileceğini yansıtmaya başladım” diyor. “Bu, Luton gibi işçi sınıfı topluluklarında baskı ve boğulmanın bir sorgulanması ve gençler üzerindeki etkisi. Nasıl koyacak çok fazla öfkeniz ve hiçbir yeriniz olmadığında ve insanlar için genellikle şiddet üretebilen hiçbir koruma planı yok.”
Edmunds, Luton’daki savunmasız gençlerle senaryoyu geliştirmek için Beds Veru (Bedfordshire Polisi’ndeki bıçak suç müdahale birimi) ile çalıştı. Oyunun bir bölümü, Luton’daki oğlunu bıçaklamaya kaybeden ve daha sonra onu affetmek için oğlunun katilini ziyaret eden “inanılmaz” bir anneden doğrudan ilham alıyor.
Edmunds, “Bıçak suçu ile ilgili en kötü şey korku aşılamaktır” diyor. “İnsanlar bıçak taşıyorlar çünkü kendilerini korumak istiyorlar. Ama oyun, bıçak taşımaya karar verdiğiniz anın tehlikede olduğunuzu söylemeye çalışıyor. Çünkü istatistiksel olarak, bıçak taşıyan bir kişinin aslında yaralanması daha olası.”
Sosyal yardım programının bir parçası olarak, gençler bir kolaylaştırıcı ve bir drama terapisti yardımıyla malzemeyi çalıştırmadan önce her kasabadaki oyunu görmek için getirilecek. Karakterlerin yanlış kararlar ve sonuçları verdiği anlar gibi oyunun temalarını sorgulamaları istenecektir.
“O zaman onlara sonunu yeniden yazma fırsatı veriyoruz. Bunun olmasını nasıl önlüyorsunuz? Ayrıca durumdan çıkışlarını doğaçlama yaptık.
“Bu, gençleri ders vermek yerine güçlendirmekle ilgili. Onlara olayları keşfetmeleri için bir alan veriyor, böylece gerçek hayatta benzer bir şey yaşarlarsa, neler olduğunu belirleyebilir ve bundan kaçınmaya çalışabilirler.”
İngiltere ve Galler’de bıçak özellikli suç son on yılda% 80 arttıve bıçak veya keskin bir nesne ile öldürülen gençlerin sayısı % 240 arttı. Nisan ayında, Met Polis Komiseri Sir Mark Rowley, 450 milyon sterlinlik bir finansman boşluğu ve Bahis suçu oranları yükselebilir daha fazla hükümet desteği olmadan.
Bülten Promosyonundan Sonra
Edmunds, “Polis bunalmış ve hükümet yeterli destek sağlamıyor” diyor. “Yani sosyal yardım kampanyamız, daha büyük olmasa da, şovun kendisinden daha büyük.
“Bu oyunu yazmak için ilham aldım çünkü anlatıyı değiştirmek isteyecek bir tutku hissettim. Ve eğer sokaklarda dışarıda değilsem, bu çocuklarla tanışmak, onlara yardım etmeye çalışıyorsam, o zaman gerçekten ne yapıyorum? Sadece eğlence yapıyorum.”
Vikesh Godhwani tarafından yönetilen Edmunds’un oyunu bir umut notuyla bitiyor. Bıçaklanan karakter ölmez, ancak saldırganları hapse gönderilir ve pişmanlıklarını ifade etme ve farklı davranmalarını dileme fırsatı vardır.
“Bunun her zaman trajik bir şekilde bittiği bir hikayeyi sürdürmek istemedim” diyor. “Bence bu hikayenin söylemek gerçekten önemli olduğunu düşünüyorum. Öldüren bu insanların mutlaka bu şekilde doğan insanlar olmadığı. Büyüdüğünüz ortamdan ve destek eksikliğinden geliyor. Ama bunun olması gerekmediği bir dünya var.”
