Yeni Bir İlaç Genellikle bir trajedi ile başlar.
Peter Ray bunu biliyor. Bir tamircinin çocuğu ve bir radyoloji teknisyeni Zimbabve’de doğan Ray, Zimbabwe kurtuluş savaşı sırasında ailesiyle birlikte Güney Afrika’ya kaçtı. 1980’de zırhlı otomobil konvoyunda oradaki yolculuğu hatırlıyor. Güneş patlarken, bir asker 8 yaşındaki Ray’e bir makineli tüfek nasıl ateşleyeceğini öğretti. Ama annesi durmak zorunda kaldı. Kendini iyi hissetmedi.
Cape City’daki doktorlar ona kanser teşhisi koydu. Ray, onunla radyasyon tedavilerine, hastane odalarıyla, kolostomi torbalarıyla gittiğini hatırlıyor. Plajı sevdi, suyun toprağa bir araya geldiği çizgi boyunca yürümeyi sevdi. Ama onun gitmesi zorlaştı. Bazen bir süre hastaneden eve geldi ve işler daha iyi olacak gibi görünüyordu. Ray umutlarını kaldırdı. O zaman işler tekrar parçalanırdı. Cerrahi, radyasyon, kemoterapi – 1980’lerde masada bulunan tedaviler – yakında bitkin düştü. Öldüğünde, ona bir şekilde bir fark yaratacağına söz verdi. 13 yaşındaydı.
Ray, önce Güney Afrika’da tıbbi kimyager olmak için çalıştı ve çalışmalarını finanse etmek için krediler aldı, daha sonra Liverpool Üniversitesi’nde. Birleşik Krallık’taki ilaç şirketlerinde çok sayıda projede çalıştı. Şimdi, 53 yaşındayken, Recursion adlı bir ilaç şirketinde baş ilaç tasarımcılarından biri. Annesine bu sözü çok düşünüyor. “Hayatım boyunca benimle yaşıyor” diyor. “Piyasaya kanseri etkileyen ilaç almam gerekiyor.”
Kendi trajedilerinizin başka birine olmasını engelleme arzusu güçlü bir motivasyon kaynağı olabilir. Ancak ilaç keşfi süreci her zaman öğütülmüş, çok yavaş olmuştur. Birincisi, Ray Zero’yu hedeflerine girer – genellikle bir protein, uzun bir amino asit dizisi sarılmış ve katlanmıştır. Bilgisayar ekranlarında bir mannequin çağırırlar ve siyah bir boşluk içinde dönmesini izlerler. Yüzeyindeki eğrileri ve dezavantajları, bir uzay gemisi gibi karanlıkta yelken açabileceği bir molekülün yuva yapabileceği yerleri not ederler. Sonra Atom Atom tarafından, uzay gemisini inşa etmeye çalışırlar.
Animasyon: Balarama Heller
Yeni molekül hazır olduğunda, kimyagerler onu sıcak odalardaki canlı hücreler üzerinde check eden biyologlara geçirir. Daha fazla trajedi: Her zaman web olmayan nedenlerden dolayı birçok hücre ölür. Biyoloji karmaşıktır ve yeni ilaç beklendiği gibi çalışmaz. Kimyagerler, genellikle yıllarca başka bir ve başka bir ince ayar, ayarlama yapmak zorunda kalacaklar. Bir biyolog, Inserico Medication’den Keith Mikule, bana farklı bir ilaç şirketindeki deneyimini anlattı. Beş yıllık çalışmalardan sonra, en iyi molekülleri, daha fazla alamayacakları anlamına gelen öngörülemeyen, tehlikeli yan etkilere sahipti. “Büyük bir kimyager ekibi, büyük bir biyolog ekibi, binlerce molekül yapıldı ve gerçek bir ilerleme yoktu” dedi.
Bir ekip çok şanslıysa, farelerde olması gereken şeyi yapan bir molekül alırlar. Bunu küçük bir grup sağlıklı insan gönüllüsüne, Faz I denemesine verme şansı elde ediyorlar. Eğer gönüllüler sağlıklı kalırsa, söz konusu hastalık olanlar da dahil olmak üzere daha fazla insana bir Faz II’de verirler. Hasta insanlar hastalanmazlarsa, daha fazla hasta insana, bulabildikleri kadar, mümkün olduğunca çeşitli bir grup verme şansı – faz III -.
Her aşamada, az sayıda insanın anladığı ve daha azının tahmin edebileceği nedenlerden dolayı, büyük ilaç salları düşer. Umutluların yüzde 90’ından fazlası yol boyunca başarısız oluyor. Uyuşturucu avcıları ile tanıştığınızda, onlara bir ilacı olup olmadığını dikkatlice, şefkatle sorabilirsiniz. “Bu çok nadirdir,” diyor adına bir ilacı (Niraparib, yumurtalık kanseri için) olan Mikule. “Biz tek boynuzlu atlarız.”
